آخرین مطالب بلاگ قاب

غذا تامین کننده انرژی بدن است و احساس سلامت و سرحالی را به شما می دهد.عموما وقتی فرد با یک بیماری جدی مثل سرطان روبروست، آخرین چیزی که به ذهنش خطور می کند داشتن یک رژیم غذایی مناسب است. در حالی که غذا تاثیر مستقیم بر سلامتی دارد و به نوعی دارو محسوب می شود.

در این مقاله چند ماده غذایی که بهترین غذا برای بیماران سرطانی است، را معرفی میکنیم.

گوجه فرنگی و فرآورده های آن

گوجه فرنگی و فراورده های آن مانند رب و سس گوجه فرنگی سرشار از ویتامین C است و مناسب ترین غذا برای بیماران سرطانی می باشد. البته بعد از شیمی درمانی برای اکثر بیماران مزه غذاها خوشایند نیست. بهترین کار این است که گوجه های خرد شده را در قابلمه ای به آرامی و بدون هیچ ادویه ای پخته و بعد از آن که قوام گرفت، پوست گوجه ها را جدا کنید. در نهایت کمی نمک، روغن زیتون و میزان کمی زردچوبه اضافه نمایید. افرادی که زخم دهان یا گلو دارند بهتر است از خوردن گوجه فرنگی خودداری کنند.

ماهی های چرب

ماهی هایی مثل تن ( منظور قوطی نیست بلکه ماهی به نام تن است که از آن تن ماهی تهیه می شود)، سالمون و ساردین ماهیانی هستند که میزان چربی ماهی یا همان امگا ۳  در آن ها زیاد است.پروتئین ماهی منبع تغزیه فوق العاده و ضد خستگی برای بیماران سرطانی است. امگا3 و ویتامین B12 موجود در ماهی باعث تقویت و ایجاد سلول های قرمز خون و ویتامین D سلامت استخوان ها را تضمین می کند. مصرف این ماهی ها حداقل 3بار در هفته بسیار عالی است.

دانه های روغنی

در بیماران سرطانی معمولا اشتها کم است، به همین دلیل نمی توانند غذا به اندازه کافی بخورند. انرژی و قوت چندانی ندارند و زود خسته می شوند. آجیل سرشار از انواع ویتامین ها، مواد معدنی و اسیدهای چرب مفید است که می تواند شامل دانه های تخمه های کدو، آفتاب گردان، هندوانه، پسته، بادام هندی، گردو و فندق باشد.

اگر خوردن این دانه ها برای شخص مشکل است می توانید یک قاشق غذاخوری کره فندق به او بدهید.

محصولات لبنی

کلسیم، ویتامین D و پروتئین موجود در لبنیات باعث سلامت استخوان ها در بیمار سرطانی می شود. پس به این گروه از مواد غذایی هم باید توجه ویژه ای شود. شیر و ماست باعث افزایش باکتری های مفید و از بین رفتن باکتری های مضر دستگاه گوارش می شود. با توجه به ضعیف شدن سیستم ایمنی با انجام شیمی درمانی، این دو ماده در تقویت قوای بدن و برگشت سلامت نقش موثری دارد. در صورتی که فرد گیاه خوار است یا مزه آن ها را دوست ندارد می توانید از آب پرتقال و شیر غنی شده با ویتامین D و کلسیم استفاده کنید. شیرسویا هم جایگزین خوبی است.

گوشت پرندگان

گوشت جوجه، سینه مرغ و بوقلمون ، بلدرچین از منابع خوب پروتئین حیوانی و کم چرب است. این گوشت ها ساده و هضم آن ها چه به صورت پخته چه کبابی برای شخص راحت است. بیماران سرطانی معمولا به دلیل شیمی درمانی و داروهایی که استفاده می کنند معده حساسی دارند. از گوشت قرمز که باعث التهاب می شود و هضم آن سنگین است به هیچ وجه استفاده نکنید.

سبزیجات

سبزیجات سبزبرگ بخصوص آن هایی که برگ های بزرگ تری دارند مثل اسفناج، کاهو، شاهی حاوی مقدار زیادی کلسیم و آهن است. آهن باعث تقویت گلبول های قرمز و کلسیم باعث قوی شدن استخوان ها می شود. منیزیم نیز یکی از مواد ضروری است که باید به بدن بیمار مبتلا به سرطان برسد.

حبوبات

حبوبات منبع خوبی برای پروتئین محسوب می شود از بهترین غذاها برای بیماران سرطانی می باشد. به همین دلیل باید در رژیم غذایی بیماران سرطانی به منظور جلوگیری از خستگی گنجانده شود. برای مصرف نیز آن ها را از شب قبل خیسانده و آب آن را دور بریزید و با کمی نمک بگذارید به خوبی بپزد.

شناخت صحیح از اختلالات شخصیتی و روانشناسی و انواع آن ها می تواند مهمترین کلید برای تنظیم چگونگی رفتار و واکنش با افراد دارای این اختلالات باشد. آگاهی به موقع از بروز این اختلالات می تواند تاثیر به سزایی در کنترل و درمان این اختلالات باشد.

اختلال شخصیت را می توان به شیوه زیر تعریف کرد: الگوی پایداری از رفتار که با شرایط فرهنگی مورد انتظار از فرد متفاوت است و شروع این رفتار غیر قابل انعطاف از اوایل بلوغ و نوجوانی آغاز و در طول زمان پایدار و به آسیب روحی فرد منجر میشود.

علت بروز اختلال شخصیت در افراد چیست؟

عده ای بروز اختلال شخصیت را تاثیرات بیولوژیکی یا ژنیتیکی و عده ای آن را ناشی از تجربیات اولیه ای که مانع رشد عادی الگوی فکری و رفتاری شده اند می دانند. با وجود اختلاف نظر بر سر عوامل بروز اختلال شخصیت این احتمال وجود دارد که علت شکل گیری اختلال شخصیت ترکیبی از عوامل ژنتیکی و متغیرهای محیطی باشد.

چطور می توان اختلال شخصیتی را تشخیص داد؟

تشخیص اختلال شخصیتی دارای نشانه های کلی است: الگوی رفتاری مزمن و فراگیر، تاثیر بر جنبه های مختلف زندگی فرد مانند روابط اجتماعی و کاری و...، پایداری در الگوهای رفتاری، بروز از اوایل نوجوانی و بلوغ، تاثیر بر افکار، هیجانات و کنترل امیال.

انواع اختلال شخصيت:

پارانویید یا بدبین: ویژگی اصلی این اختلال بی اعتمادی و وجود شک غیر منطقی و حساسیت بیش از اندازه به دیگران است.

اسکیزوئید یا منزوی: گوشه گیر، خجالتی، منزوی و در برقراری ارتباط با دیگران مشکل دارند و گاها سرد مزاج هستند.

وسواسي: در رفع نیازهای طبیعی خود سخت گیر هستند، دارای عادت خشک، کمال گرا و مردد هستند.

هیستریک یا نمایشی: افراد دارای این اختلال افرادی به دنبال جلب توجه، زود رنج، عاطل و باطل، به دنبال تشویق، فاقد استقلال شخصیتی و بلوغ فکری هستند.

افراد نارسیستیک یا خود شیفته: خواستار توجه دیگران هستند و خود را شایسته این توجه می دانند و دارای حس خود باوری بیش از اندازه و قدرت طلب هستند.

اجتنابی یا دوری گزین: وابسته و گوشه گیر و دارای اعتماد به نفس پایین، افراد دارای این اختلال ترس شدیدی از رد شدن توسط دیگران دارند.

وابسته: این افراد فاقد اطمینان، بی تفاوت، اهل قهر، بدخلق، سهل انگار و ترس از قبول مسئولیت، ناتوان در تصمیم گیری و پذیرای نظرا دیگران، دارای شخصیت استدلالی هستند.

آنتی سوشیال یا ضداجتماع: افراد دارای این اختلال افراد بی نظم، بی عاطفه، بی اهمیت نسبت به ارزش های اجتماع، خود پسند.

شخصیت بینابینی: افرادی هستند که ثبات شخصیتی ندارند، احساسات خود را در زمان مناسب بروز نمی دهند، اختلال هویتی دارند و دچار مازوخیسم یا خودآزاری هستندو ممکن است اقدام به خودکشی یا خود زنی کنند.

اوتیسم مجموعه ای از اختلالات عصبی- رفتاری است که بر تعاملات اجتماعی، رشد کلامی و مهارت های ارتباطی تاثیر می گذارد و آنها را تکراری و سخت می کند، گستردگی علائم این بیماری سبب شده تا نام این بیماری را اختلال طیف اوتیسم (ASD) نامگذاری کنند.

شدت این بیماری در افراد مبتلا متفاوت است. در برخی از مبتلایان ممکن است این بیماری تنها یک نقص ساده باشد وبرخی بیماران با ناتوانی شدید رو به رو هستند. مبتلایان به اوتیسم دارای اختلال ارتباطی هستند و قادر به درک احساسات سایرین نیستند و همینطور در ابراز احساسات خود با استفاده از کلمات و حالات رفتاری  مشکل شدید دارند.

اگر کودک مبتلا به اوتیسم دارای درجه حساسیت بالا باشد ممکن است در مواجهه با صداها و بوها و یا دیدن مناظر عادی واکنشی غیر طبیعی نشان دهد یا دچار مشکل جدی شود. از اختلالات مبتلایان به اوتیسم  می توان به حرکات بدنی تکراری و تقلیدی، وابستگی شدید به اشیا و واکنش غیر طبیعی به افراد، عدم توانایی در تطبیق با تغییرات، وجود اختلالات شناختی و در برخی موارد بی توجهی به افراد و اشیاء اشاره کرد. در برخی مبتلایان امکان بروز تشنج شدید بویژه در دوران بلوغ نیز وجود دارد.

برخی از مبتلایان به اوتیسم ممکن است علیرغم وجود اختلالات ارتباطی دارای مهارت های دیگری باشند مثل حفظ کردن مطالب، طراحی، ساخت موسیقی و ریاضیات و سایر علوم پیچیده.

شروع بیماری اوتیسم

بروز علائم این بیماری معمولا در سه سال اول زندگی رخ می دهد. برخی کودکان از بدو تولد با این بیماری روبه رو هستند و برخی دیگر از 18 تا36 ماهگی به یکباره با علائم اوتیسم مواجه می شوند. البته باید توجه داشت که علائم اوتیسم در برخی بیماران تا قبل از حضور در جامعه پنهان می ماند. شیوع بیماری اوتیسم در پسران چهار برابر بیشتر از دختران است و عوامل محیطی و اجتماعی تاثیری در ابتلا و پیشرفت این بیماری ندارند.

عوامل بروز بیماری اوتیسم

بروز بیماری اوتیسم به سابقه خانوادگی برمی گردد و عامل آن ترکیب خاصی از ژن ها در فرد مبتلا است. عواملی مثل سن بالای والدین، مصرف داروهای دیابت، چاقی مفرط و مصرف مسکن ها در دوره بارداری احتمال بروز بیماری اوتیسم را افزایش می دهد.

برخی از محققان بیماری اوتیسم را به دلیل یک اختلال متابولیک مادرزادی ناشی از نبود یک آنزیم و سرخجه و برخی دیگرآن را به دلیل وجود اختلالاتی در قسمت هایی از مغز می دانند که عهده دار تفسیر پیام های دریافتی از اندام های حسی و پردازش گفتار است می دانند. به هر حال علت دقیق بروز این بیماری مشخص نیست و شواهدی مبنی بر دخالت واکسیناسیون و یا تاثیر محیط روانی اطراف کودک در بروز بیماری اوتیسم وجود ندارد.

اوتیسم تنها یکی از اختلالات بیماری طیف اوتیسم است، سایر اختلالات ارتباطی شناخته شده در طیف بیماری اوتیسم عبارتند از:

اختلال درخودماندگی

در خود ماندگی، اختلال در برقراری اارتباط و تعاملات و بازی های تخیلی دراست که در کودکان زیر 3 سال بروز پیدا می کند.

سندرم اسپرگر (Asperger)

مبتلایان به این بیماری مانند کودکان مبتلا به اوتیسم در برقراری ارتباطات اجتماعی با مشکل رو به رو هستند اما مشکل زبانی ندارند و میانگین هوش بالاتری نسبت به کودکان نرمال دارند.

اختلال فراگیر رشد (PDD یا اوتیسم آتیپیک)

این اختلال یک دسته‌ی عمومی و فراگیر برای کودکانی است که برخی از رفتارهای اوتیسمی را نشان می‌دهند، اما در سایر دسته‌ها قرار نمی‌گیرند.

اختلال فروپاشی دوران کودکی

این اختلال بسیار نادر است و در آن کودکان تا دو سال اول زندگی خود زندگی نرمالی دارند و عد از آن بخش بسیار زیادی از مهارت های ارتباطی خود را از دست می دهند.

درمان بیماری اوتیسم

تا کنون درمان قطعی برای بیماری اوتیسم کشف نشدهه است اما با حمایت و افزایش آگاهی عمومی می توان علائم این بیماری را مدیریت کرد. همچنین با رعایت چند نکته در زمینه تغذیه می توان تا حدودی علائم این بیماری را مدیریت کرد.

نکاتی در رابطه با کاهش علائم در مبتلایان به طیف اوتیسم

 1. استفاده از مکمل های منیزیم

کمبود منیزیم علائمی شبیه به الگوهای رفتاری کودکان اوتیسمی را به همراه دارد. بنابراین مصرف روزانه منیزیم سبب کاهش علائمی مانند: تردید، دندان قروچه، اضطراب، عدم توجه و تمرکز است.

2. استفاده از روغن ماهی

امگا3 سبب بالارفتن تعاملات اجتماعی در افراد مبتلا به اوتیسم و همچنین کاهش رفتارهای آشفته و بیش فعالانه می شود روغن ماهی در دسترس ترین ماده حاوی امگا3 است.

3. مصرف ملاتونین

ملاتوین آرام بخشی است که به رفع اختلال خواب در مبتلایان به اوتیسم کمک می کند و امکان افزایش مهارت های اجتماعی و ارتباطی را افزایش می دهد.

۴. مصرف خوراکی های حاوی مواد پروبیوتیک

حفظ سلامت روده ارتباط مستقیمی با کنترل علائم اوتیسم دارد. بهترین درمان برای مشکلات دستگاه گوارش و روده مصرف پروبیوتیک ها است. مواد حاوی پروبیوتیک ها سبب افرزایش باکتری های مفید در روده و کاهش عفونت در روده ها می شود. بهترین و در دسترسس ترین منبع برای پروبیوتیک مصرف ماست است.

5. حذف قند و گلوتن از رژیم غذایی

برخی از محققان حذف قند و گلوتن را درمانی برای بیماری اوتیسم می دانند و این احتمال را می دهند که با حذف این دو فتار اوتیستیک کاهش و به سوی رفتار طبیعی سوق پیدا کند.

۶. قرار نگرفتن در معرض باکتری و انگل

بسیاری از علائم اوتیسم در شرایطی که کودک در معرض باکتری ها قرار می گیرد ایجاد می شود، بنابراین محافظت ز کودکان در برابر باکتری ها و انگل های خطرناک در جلوگیری از پیشرفت اوتیسم تاثیر به سزایی دارد.

 ۷. مصرف ویتامین D

پایین بودن سطح ویتامین D  در زنان باردار احتمال ابتلا به اوتیسم را در نوزادان افزایش می دهد و ممکن است منجر به بروز سندروم سوراخ شدن روده شود که از علائم بروز حالت بحرانی پیشرفت اوتیسم است.

8. مصرف ویتامین C

وجود ویتامین C  در بدن، به افزایش کلاژن، فعالیت آنتی‌اکسیدانی، عملکرد شناختی و ترمیم سلولی و سلامت بدن کمک می‌کند و می‌تواند علائم و حساسیت‌های افراد اوتیست را بهبود بخشیده و امکان ابتلا به بیماری اسکوروی را در این افراد کاهش دهد.

۹. استفاده از زردچوبه

زردچوبه، با خاصیت ضد التهابی و آنتی اکسیدانی خود می‌تواند به طرز قابل توجهی سلامت روده را افزایش داده و ورود مناسب ماده مغذی به بدن را تضمین کند و بسیاری از علائم اختلالات گوارشی را در مبتلایان به اوتیسم کاهش می دهد.

وقتی بر اثر برخورد با شئ تیز دچار خون ریزی میشوید، با یک چسب زخم بعد از چند دقیقه خونریزی قطع میشود. ولی برای بیماران هموفیلی، کوچکترین زخم یا برخورد هم مشکل ایجاد میکند. فرد مبتلا به این بیماری پروتئین های انعقاد خون به میزان کافی ندارد و در صورت جراحت خونریزی آنها به راحتی قطع نمیشود.

در واقع این خونریزی های سطحی مشکل ساز نیستند. مشکل اصلی خونریزی‌های عمیق در داخل بدن، به ویژه در زانو، مچ پا و آرنج است. زیرا ممکن است که این خونریزی‌های داخلی، به اندام‌ها و بافت‌ها آسیب بزنند و حتی زندگی فرد را تهدید کنند.

علائم هموفیلی

علائم و نشانه‌های هموفیلی متفاوت است و به میزان فاکتورهای انعقادی فردِ مبتلا بستگی دارد. اگر سطح فاکتورهای انعقادی فرد، کمی پایین‌تر از حد معمول باشد، بیمار تنها پس از آسیب فیزیکی یا انجام عمل جراحی، دچار خونریزی می‌شود. ولی اگر کمبود این فاکتورها در بدن شدید باشد، موجب بروز خونریزی‌های خود به خودی در بدن فرد مبتلا به هموفیلی می‌شود.

نشانه های هموفیلی بستگی به میزان پروتئین فرد دارد.اگر فرد با کمبود شدید فاکتور های انعقاد خون روبرو باشد، دچار خونریزی های خود به خودی میشود.

علائم این نوع هموفیلی عبارت اند از:

1. خونریزی بیش از حد در اثر بریدگی یا آسیب‌ها، یا پس از انجام عمل جراحی
2. کبودی‌های زیاد یا عمیق
3. درد، تورم یا سفتی در مفاصل
4. مشاهده‌ی خون در ادرار یا مدفوع
5. خون‌دماغ‌ شدن  بدون دلیل

علائم و نشانه‌های اضطراری و اورژانسی هموفیلی را حتما بدانید:

1. درد ناگهانی، تورم و احساس گرما در مفاصل
2. خونریزی شدید و طولانی ناشی از صدمه
3. سردردهای دردناک و طولانی مدت
4. استفراغ‌های مکرر
5. خستگی شدید
6. گردن درد
7. دوبینی

عامل ابتلا به بیماری هموفیلی

هموفیلی بیماری وراثتی است. ولی حدود ۳۰ درصد از افراد مبتلا به هموفیلی هیچ سابقه‌ی خانوادگی از این اختلال ندارند. هموفیلی در این افراد به دلیل تغییری ژنتیکی رخ می‌دهد.

سبک زندگی و درمان‌های خانگی

برای پیشگیری از خونریزی بیش از حد و محافظت از مفاصل به طور منظم ورزش کنید. فعالیت‌هایی مانند شنا، دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی به تقویت عضلات و حفاظت از مفاصل کمک می‌کند. ورزش‌هایی که در آنها احتمال برخورد زیاد است مانند فوتبال، هاکی یا کشتی برای افراد مبتلا به هموفیلی مناسب نیستند.

از مصرف برخی از داروهای مسکن اجتناب کنید. داروهایی که موجب افزایش شدت خونریزی می‌شوند، شاملِ آسپرین و ایبوپروفن (ادویل، موترین و غیره) هستند. در عوض، می‌توانید از استامینوفن (تیلِنول و غیره) استفاده کنید که جایگزین مطمئنی برای تسکین دردهای خفیف است.

از مصرف داروهای رقیق کننده‌ی خون اجتناب کنید. داروهایی که از لخته شدن خون جلوگیری می‌کنند، شاملِ هِپارین، وارفارین (کومادین)، کلوپیدوگرِل (پلاویکس) و پراسوگرِل (Effient) هستند.

بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید. هدف از این کار، جلوگیری از کشیدن دندان و اعمال دندانپزشکی است که می‌تواند موجب خونریزی شدید شود.

فرزندتان را از آسیب‌هایی که می‌تواند موجب خونریزی شود، محافظت کنید. استفاده از زانوبند، آرنج‌بند، کلاه ایمنی و کمربند ایمنی می‌تواند از وارد شدن صدمات ناشی از افتادن و سایر حوادث جلوگیری کند. در منزل نیز، از مبلمان و وسایلی که دارای گوشه‌های تیز هستند، استفاده نکنید.

هموفیلی یک بیماری وراثتی یا تغییر ژنتیکی است که هنوز درمانی قطعی برای آن یافت نشده است، ولی با استفاده از داروها و انجام مراقبت‌های مناسب، بیشتر افراد مبتلا به هموفیلی می‌توانند زندگی فعال و پُرباری داشته باشند.

در دهه اخیر، رشد بیماری ام اس سرعت پیدا کرده است، در حالی که با مصرف خوراکی های محلی می توان از بروز و حتی پیشرفت این بیماری جلوگیری کرد.

پژوهشگران طب سنتی بر این باورند که عامل اصلی بیماری ام اس، ضعف و به هم ریختگی و اختلال در سیستم عصب است. اگر مواد غذایی با طبع سرد مثل برنج، و ماست و ترشیجات به صورت بی رویه صورت گیرد، می تواند امکان ابتلا به ام اس را قوت ببخشد.

همچنین یبوست های زمان دار می تواند یکی دیگر از علت های بروز بیماری ام اس باشد. در واقع بیماری ام اس حاصل ضعف عملکرد انتقال پیام عصبی می شود که هرچه طبع بدن سرد تر باشد، رساندن پیام ها با سختی بیشتری مواجه خواهد بود. کمبود ویتامین ها نیز در بدن می تواند به این مشکل بیش از حالت عادی دامن بزند.

زعفران با طبع گرم و خواصی که دارد، از فرد را به تعادل میرساند و یک راه حل فوق العاده برای درمان ام اس است. مصرف زعفران، زنجبیل، دارچین، سیاه دانه و عسل فوق العاده برای افراد مبتلا به ام اس بسیار مفید است.

قهوه و ام اس

اگر تصمیم دارید مصرف قهوه را کم کنید، دست نگه دارید. قهوه صدها ترکیب فعال زیستی دارد و خواص محافظ نورونی کافئین می تواند از تولید مواد شیمیایی در پاسخ به التهاب جلوگیری کند.

طبق آزمایشات دکتر آنا هد‌ استورم در سوئد، احتمال ابتلا به بیماری ام اس در میان کسانی که قهوه بیشتری مصرف می‌کردند، حتی با در نظر گرفتن مصرف سیگار و بیماری چاقی بسیار پایین‌تر بود. دکتر استورم بر این اعتقاد است که مصرف حدود 6 فنجان قهوه در روز، 28 تا 30 درصد احتمال ابتلا به بیماری ام اس را کاهش میدهد. در نتیجه افرادی که قهوه بیشتری مصرف کرده‌اند کمتر به ام اس مبتلا می‌شوند. البته قابل ذکر است که این نظریه صد در صد اثبات نشده است و فقط طبق مشاهدات دو تحقیق بیان شده است.

یکی از بخش های بسیار کاربردی در وب سایت و اپلیکیشن قاب مهربانی، بلاگ است. بلاگ یک نشریه اینترنتی است که در آن مقاله های بسیار مفیدی درباره بیماری های خاص، معرفی و راهنمای راه اندازی مشاغل خانگی و مطالب کاربردی دیگر به زبان ساده در اختیار کاربران قرار می گیرد تا ضمن آگاهی دادن به کاربران در زمینه فعالیت خیرخواهانه خود، با قرار دادن مقاله های کاربردی خودکفایی و اشتغال زایی را در جامعه رواج دهد. کاربران می توانند با به اشتراک گذاشتن مقاله از طریق لینک آن در فضای مجازی خیرین و عموم مردم را نیز در زمینه مورد نظر آگاه کنند.

بیماری پروانه ای(EB): این بیماری نتیجه ی یک جهش ژنتیکی است که در حال حاضر روش درمانی برای آن ارائه نشده است و فقط میتوان آن را کنترل کرد. در واقع این بیماری از بدو تولد تا مرگ همراه فرد مبتلا است.

علائم و نشانه های بیماری پروانه ای

1. مشکلات تنفسی، سرفه و خش در صدا
2. ریزش مداوم موها
3. تاول در صورت به خصوص نزدیک چشم و بینی و دهان
4. تاول زدن در حلق که باعث مشکل در خوردن و بلعیدن میشود
5. تغییر دمای بدن و تاول زدن پوست
6. فرد مبتلا از بدو تولد تاول هایی روی پوست دارد
7. پوسیدگی دندان
8. جوش های ریز سفید
9. تغییر شکل ناخن ها

علت بیماری پروانه ای

جهش و تغییرات ژنتیکی دلیل این بیماری مادام العمر است و در گذر زمان مشکلات بیشتری نیز برای بیمار ایجاد می کند.عموم مردم بر این عقیده اند که ازدواج های فامیلی عامل این بیماریست، در حالی که ازدواج های غیر فامیلی نیز میتواند موجب تغییر ژن در نوزاد شود.

پیشگیری

یکی از راه های پیشگیری از این بیماری انجام تست های قبل از تولد روی زنان باردار است. تست های حین بارداری در 8 تا 9 ماهگی نیز انجام شود. شیوع بیماری پروانه ای در اکثر نوزادان ناشی از ازدواج های فامیلی است که در این موارد نظارت جدی والدین را می طلبد. مشاوره های ژنتیکی نیز نقش  مهمی در پیشگیری دارد.این مشاوره های برای زوجینی که سابقه این بیماری را در خانواده یا اقوام وجود دارد، الزامیست.

درمان بیماری پروانه ای

همانطور که گفته شد این بیماری متاسفانه درمان قطعی ندارد. افراد مبتلا باید از ایجاد عفونت بر روی تاول ها جلوگیری کنند، با توجه به درمان های مختلف احتمال مواجه شدن با کمبود کلسیم و در نهایت پوکی استخوان وجود دارد.

بیماری پروانه ای عوارض زیادی همراه دارد و این بیماران نیازمند حمایت روحی اطرافیان هستند. بیماران، والدین یا مراقبان دیگر نباید احساس کنند به تنهایی باید با این بیماری و پیچیدگی هایش مواجه شوند.